مائو رهبر و مبارز خستگی ناپذیر برای حرکت در
مسیر جامعه کمونیستی:
۹
سپتامبر ۱۹۷۶مائوتسه دون رهبر و آموزگار بزرگ پرولتاریای جهان در پکن درگذشت. با
مرگ مائو بزرگترین دستاورد انقلابی ای که پرولتاریا یعنی دولتی پرولتری به آن رسیده بود
در معرض خطر قرار گرفت و به فاصله کوتاهی بعد از مرگ او این دستاورد عظیم
پرولتاریای بین المللی و مردم جهان مورد هجوم گسترده رهروان راه سرمایه داری، یعنی بورژوازی نوخاسته
درچین قرار گرفت و از طرف بورژوازی امپریالیستی
در سطح جهان بی دریغ حمایت شد. علیرغم این شکست آموزه ها و دستاوردهای تئوریکی و
پراتیکی مائو در رهبری دو انقلاب عظیم پرولتری همچنان چراغ راهی برای رهایی بشریت
است.
مائو حزب کمونیست چین و مردم چین را در پروسه
جنگ دراز مدت خلق همراه با حماسه های ماندگار از جمله
راهپیمایی طولانی، در انقلاب ۱۹۴۹ با کسب قدرت سراسری در چین به پیروزی رساند.
برای بسیاری از جمله برخی از رهبران حزب کمونیست این پیروزی پایان کار بود. اما
برای مائو ورفقایش این آغاز بود چون راه پرپیچ و خم گذار از سوسیالیسم به جامعه
کمونیستی در پیش روی بود. مائو با اتکاء
به ماتریالیسم دیالکتیک و با جمعبندی ازتجربیات مثبت و منفی ساختمان سوسیالیسم در
اتحاد شوروری و درسگیری از غلبه رویزیونیسم ، تئوری و مسیر تحولات انقلابی برای ادامه انقلاب و رسیدن
به جامعه کمونیستی را تکامل داد.
ایستادگی شجاعانه مائو در مقابل تئوری های
رویزیونیستی حاکمین شوروی که بعد از مرگ استالین قدرت را در شوروی غصب کردند وسازش
و مصالحه در مقابل بورژوازی و سایر مرتجعین خودی را تجویز می کرد، الهام بخش توده
ها در سراسر جهان شد. توده ها در گوشه کنار جهان از آفریقا تا آسیا و اروپا و
آمریکا کتاب های مائو را می خواندند و آگاه می شدند. تاثیرات انقلاب چین و تئوری
های مارکسیستی مائو در دوران انقلاب فرهنگی پرولتاریایی به اوج خود رسید. هر روز
بر وسعت تاثیرات و الهام بخشی تئوری های مائو و مائوئیسم افزوده می شد.
مائو در مسیر رهبری دو انقلاب عظیم چین در سال
۱۹۴۹ و انقلاب فرهنگی پرولتاریایی ۱۹۶۶-۱۹۷۶ همچنین از برخی از جنبه های غلط و غیر
دیالکتیکی که در جنبش کمونیستی غلبه یافته بود، گسست کرد، و علم انقلاب پرولتری را
در عرصه ها ی مختلف بخصوص در فلسفه و ادامه تحولات انقلابی در دوران سوسیالیسم و
همچنین در عرصه های نظامی، اقتصاد سیاسی و روبنا تکامل بخشید و به بالاترین نقطه
آن تا آن زمان رساند و این تکاملی در مارکسیسم- لنینسم به مارکسیسم- لنینیسم – مائوئیسم بود. پافشاری
مائو بر منافع پرولتاریا و ادامه تحولات انقلابی و قصد و عزم او برای حرکت به سوی
جامعه کمونیستی، جامعه ای بدون ستم و استثمار، او را به رهبر بزرگ پرولتری بین
المللی مبدل کرد.
تئوری ها و خدمات مائو برای پرولتاریای جهانی و توده های زحمتکش جهان یک مشعل فروزان و راهنمایی برای رهایی بشر باقی خواهد ماند.